Vanochtend ging ik boodschappen doen bij het Europaplein, ik begon bij de Lidl.
Ik zeg eerlijk dat ik niet zo vaak meer boodschappen doe in de supermarkt hier in Nederland. Ik heb namelijk een paar geleden besloten om bewuster en beter te gaan eten. Veel van het voedsel in de supermarkt heeft heel veel toevoegingen die eigenlijk niet goed voor ons lijf zijn. Daarom haal ik tegenwoordig meer bij boerenwinkels, rechtstreeks bij de vleesboer en op de markt.
Je betaalt dan voor sommige dingen wel meer dan in de supermarkt, maar ik zeg eerlijk dat het verschil in prijs tegenwoordig wel kleiner is geworden. Soms ben ik zelfs goedkoper uit rechtstreeks bij de boer, zeker bij de eierboer. Maar ik kan me goed voorstellen dat het niet voor iedereen haalbaar is, financieel of logistiek. De supermarkt is vaak veel dichterbij en veel langer open.
Maar goed, terug naar de Lidl vanochtend. Voor me stond een vriendelijke mevrouw die allerlei spulletjes op de loopband legde, en toen de kassamedewerker wou beginnen met scannen hoorde ik haar zeggen: ik weet niet of ik genoeg geld heb. Waarop de medewerker vroeg, hoeveel geld heb je bij je dan kijken we hoever we komen? Daaruit maakte ik al op, dat ze vaker klanten hebben die niet genoeg geld hebben om alles wat ze nodig hebben te kunnen betalen. Ik zie het helaas ook vaker als ik in de rij sta bij de kassa, niet alleen hier in Nederland trouwens.
De mevrouw wist niet precies hoeveel geld ze had , ze had haar pinpas mee. Dus de medewerker scande alle producten en toen ging ze betalen. Dat lukte helaas niet door onvoldoende saldo. Ze koos een product om eraf te laten halen en probeerde het nog een keer, helaas nog steeds onvoldoende saldo. Achter mij stonden inmiddels best al wat mensen en de mevrouw direct achter mij had waarschijnlijk haast of nog een hoop dingen te doen, want die begon luid te zuchten.
Ik had alleen maar medelijden met de mevrouw voor me, hoe naar moet het zijn om je boodschappen te gaan doen en dan niet genoeg geld te hebben om alles te kunnen betalen. Ik hoopte voor haar dat ze niet al te veel er af hoefde te laten halen. Ze koos nog een product om er af te laten halen, ik zag dat ze die moeilijker vond om achter te laten dan het vorige product dat ze eraf had laten halen.
Ze probeerde of ze nu wel genoeg saldo had, en gelukkig voor haar was dat zo. De vrouw achter mij haalde opgelucht adem want dat scheelde nog meer vertraging. Nu was het mijn beurt om mijn producten te laten scannen, ik vroeg de medewerker om dat laatste product wat er af gehaald was te scannen en aan de mevrouw te geven, die kreeg ze van mij.
Hij scande de rest van mijn boodschappen erachter aan en ik rekende netjes alles af. De mevrouw voor mij bedankte me voor mijn vriendelijkheid en kon zo met bijna alles wat ze nodig had haar weg naar huis vervolgen.
Ik weet dat ze niet de enige is, en ik hoop dat ik niet de enige ben die af en toe op deze manier een verschil voor iemand maakt. Want er zijn best veel mensen die worstelen om de eindjes aan elkaar te knopen.
Misschien heb je het zelf soms ook, of ken je iemand die het financieel moeilijk heeft? Wijs ze er dan a.u.b. op dat er instanties zijn bij wie ze terecht kunnen zoals: SchuldHulpMaatje IJmond. Die kunnen helpen om meer overzicht te krijgen in het financiële plaatje en weten vaak ook of men in aanmerking komt voor extra hulp vanuit een potje van de gemeente of dat men bijvoorbeeld naar de voedselbank mag voor aanvullende boodschappen.
Alle beetjes hulp zijn soms welkom. Laten we vooral naar elkaar omkijken. Wees vriendelijk en geduldig als je daardoor langer in de rij voor de kassa staat. Bedenk je hoe het zou voelen als je het zelf was of iemand die je lief is. En misschien ben je in een positie om het verschil te maken, zoals ik dat vanochtend was. Omdat het kan en nodig is. Daarnaast ben ik ervan overtuigd: Wie goed doet, goed ontmoet.
